Powierzenie kominkowi funkcji ważnego źródła ciepła powinno nas skłonić do bacznego przyjrzenia się walorom grzewczym wkładu już przy zakupie. Przede wszystkim należy odpowiednio dobrać jego moc, przyjmując 1 kW na mniej więcej 25 m3 przestrzeni, która ma być ogrzewana. Trzeba brać pod uwagę moc nominalną, czyli uśrednioną w czasie, a nie maksymalną, bo tę wkład osiąga jedynie przez krótki czas – kiedy jest załadowany do pełna i dopływ powietrza do spalania nie jest ograniczony.
Tę wartość należy traktować jedynie orientacyjnie. Ostatecznie będzie ona zależała od stopnia izolacyjności przegród zewnętrznych ogrzewanych pomieszczeń, a ta, jak wiadomo, będzie zupełnie inna w domach nowo budowanych, a inna w kilkunasto- czy kilkudziesięcioletnich. Do ogrzania salonu o powierzchni mniej więcej 30 m2 i standardowej wysokości 3 m będziemy potrzebować kominka o mocy mniej więcej 3,5 kW.
Ważna jest także sprawność odpowiedzialna za to, jaka część energii powstającej podczas spalania drewna trafia do pomieszczenia w postaci ciepła. W czasie normalnej pracy urządzenia nie powinno to być mniej niż 70%. Powinno być możliwe regulowanie wydajności kominka, na przykład przez przymykanie lub otwieranie wlotów powietrza do paleniska. Sposób przeszklenia (szyby z jednej, dwóch lub trzech stron), otwierania drzwiczek (na bok albo do góry) czy usuwania popiołu nie mają wpływu na jakość ogrzewania, ale są dla większości użytkowników bardzo ważne, bo decydują o walorach estetycznych i użytkowych wkładu.
Gdzie najlepiej umieścić kominek ?
Kominek najwygodniej jest zlokalizować obok komina lub w niewielkiej odległości od niego. Dopuszcza się także ustawienie go bezpośrednio pod kominem, ale jeśli to możliwe, lepiej unikać takiego rozwiązania, bo wtedy podczas czyszczenia komina sadza będzie się zsypywała wprost do komory paleniska. Usytuowanie kominka nie powinno być przypadkowe, utrudniać komunikacji czy uniemożliwiać sensownego ustawienia mebli. Podłoże w domu z kominkiem powinno być wytrzymałe
W domu z kominkiem potrzebne będzie też odpowiednio wytrzymałe podłoże o grubości co najmniej 30 cm (wkład z obudową waży kilkaset kilogramów) wyłożone niepalnym materiałem (na przykład terakotą), a na ścianach i w podłodze w miejscu na niego planowanym nie mogą przebiegać przewody instalacji elektrycznej ani rury z gazem.
Jaki powinien być przewód dostarczający powietrze ?
Podczas prowadzenia prac budowlanych jest też szansa na zrobienie w podłodze kanału doprowadzającego powietrze potrzebne do spalania w pobliże kominka lub bezpośrednio do komory paleniska (jeśli wkład kominkowy ma króciec umożliwiający podłączenie takiego przewodu). Przewód może być stalowy lub z tworzywa. Musi mieć przekrój okrągły o średnicy 160 mm lub prostokątny o polu nie mniejszym niż 200 cm2 i przepustnicę umożliwiającą zamknięcie go i w ten sposób odcięcie swobodnego napływu powietrza do pomieszczenia w czasie, gdy nie pali się w kominku.
Ideałem byłoby dokładne obliczenie ilości powietrza doprowadzanego do kominka wykonane na przykład przez architekta projektującego kominek lub instalującą go firmę na podstawie rozporządzenia ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU nr 75, poz. 690 z późniejszymi zmianami). Zgodnie z rozporządzeniem kominki z zamkniętym paleniskiem wymagają doprowadzenia powietrza w ilości co najmniej 10 m³/h na 1 kW ich nominalnej mocy cieplnej. Wlot do kanału doprowadzającego powietrze należy na zewnątrz domu zabezpieczyć przed gryzoniami siatką lub kratką.
Wentylacja pomieszczenia z kominkiem Pomieszczenie, w którym zostanie zamontowany kominek, musi mieć sprawną wentylację grawitacyjną albo mechaniczną nawiewno-wywiewną (i koniecznie osobno doprowadzone powietrze do spalania). Współistnienie kominka z wentylacją mechaniczną wywiewną jest wykluczone.